Drie barnevelders en een konijn

Helaas was ons open huis niet bepaald een succes: we hebben maar liefst één bezoeker gehad. Eén kan genoeg zijn, maar laten we eerlijk zijn: meestal is het dat natuurlijk niet. Dus we wachten af.

In de tussentijd hebben we natuurlijk wel leuke dingen gedaan, want wachten hoeft niet op de bank. Zo zijn we naar Gallinova geweest. Je weet wel, de kleindierenbeurs in Barneveld! 😉 We hadden bedacht dat we kippen misschien beter in het echt kunnen bekijken, dan op plaatjes in een boek uit 1985. Dit bleek te kloppen. Wat een feest, zo’n beurs! En we zijn eruit hoor. De Barnevelder is toch echt het leukst! En dan het liefst een zwarte, een witte en een dubbelgezoomde. Ze zijn lekker rond en ze hebben geen lange nek en wel een grote kop. De Wyandotte had een wat langere nek en een klein koppie. Ziet er minder gezellig uit. Dit wordt ‘m dus:

Verder heb ik nog vriendschap gesloten met een konijn. Ik vond eigenlijk alle konijnen tegenvallen om verschillende redenen (raar hoofd, slappe oren, platgeslagen neusje, sloom) maar er was één konijnensoort waar ik meteen fan van werd. Op het bordje stond “Tan”, maar het gaat me specifiek om de “Black and tan”. Ik zal even laten zien waarom.

Er waren nog meer geinige beesten, zoals dit exemplaar. Eveneens een mooie gelegenheid om het geluid van zo’n beurs eens onder de aandacht te brengen. En denk maar niet dat de grote hanen de boosdoeners zijn. Nee, die krielhaantjes krijsen ter compensatie tien keer zo hard.